零下摄氏度

木鱼小和尚

                                                  (一)厦门的天气总是硬生的寒冷
                                                不知道已经降到了几摄氏度
, s, B( P) Q) T5 r8 H0 \                                                    只是穿着厚厚的棉袄都感觉到刺骨的冷
                                                        走在去图书馆的路上
                                                  太灰暗的路灯 还有依稀几对路过的情侣.
5 t* P" |8 m/ O+ H9 j4 K: s7 j                                                     已经习惯这样孤独地走着
1 c) R5 t0 K& w- s1 X% n( i                                                        很黑很黑的黑风衣
3 Q+ W! w0 q5 ~                                                       看不到寂寞的眼睛
                                                           只有自己才懂的温暖
& y7 g6 D! u. {% \4 w+ U& [8 i$ c3 O

                                                       (二)手指冻得快要麻木                                                
) w7 U# |! l) B' E  p6 R                                                     迷迷糊糊打在键盘上的字
& |' l& x6 @" T( a                                                    隔一段时间要仔细确认
                                                        怕失去仅有的意义
  `* i: s4 h1 B+ y% ^# G8 e                                                         载了一段时间的长篇
                                                        突然慵懒地失去想写的念头
$ r, R" P1 H4 r! [8 P2 j- e/ c                                                               很扑朔迷离
% `7 u9 n/ [6 J, S1 @0 p                                                              我这样形容自己
! O% L, Z9 _% G7 [( x3 ^
/ e, m9 G4 X! ]* B8 h# j' t                                                       (三)    昏睡了好几天的日子
& i4 D& e) [* O6 \& A7 s% `' t0 n                                                         蜷缩在唯一有点热量的被子里
                                                                   没有想过什么.
                                                                     也不想回家
                                                          很怕一直放在床头的NOKIA手机
                                                       这两天频繁收到的祝福信息
  Z1 c7 Q6 ?7 ]! h3 w                                                               他们说,元旦快乐
$ {' K- |8 @, N: N( y                                                                              可是我知道,
                                                                         我并不快乐

; X6 ]3 w2 E5 @6 W+ h+ J$ n                                                       (四)    每天靠着华丽的取款机生活
                                                          习惯了LEVI'S钱包在口袋里的进进出出
                                                                 习惯了对妈妈嘱咐的敷衍
1 X3 j8 E9 u) I7 Q9 j                                                                    时常的抱怨
* |0 ~9 {( C; a* W                                                                            反复的纠结
# s% p1 k; K; F  l- a1 }7 ~: |; u                                                                                   突然的害怕
                                                                  这几天又频繁的失眠
9 ~+ i$ e: ~" q                                                                        翻来覆去睡不着
                                                                 让我一刻都没有停止想过
3 [4 e+ w' K1 M% V. g0 U1 v- ?                                                                           我到底是怎么了
* [0 x1 c+ y: ?. q$ }, b                                                                                 怎么了
& l! I* n% x- q, d
                                                        (五)   孙厝那边的鞭炮和烟花总是突然的爆发
2 Q- u. ?5 g* D: T6 o" h                                                                   无论是在某一个安静的时刻
                                                                             还是半夜
                                                                                    有强烈的摧毁感
                                                                          因为神经变乱地疼痛
                                                                                  不像是安妮所写的寂寞
( g5 p. x& P2 o  z                                                                            应该是另一形式.
+ v1 \% M; L7 m- r
                                                          (六)         很突然的神经质
0 \! F' W* j; }/ t% X/ O- I                                                              偶尔常常在阳台上对着天空大吼大叫
; j' @0 U1 ~  T, w/ A7 H4 @! s& w                                                                          不明白自己想表达什么
- j! ]" ~/ g! f                                                                                   是不是只是为了发泄
7 P1 X1 E  A  }5 o" C' w                                                                         我不明白生活到底是什么样子
                                                                                   有17000支撑的岁月
                                                                            是该如何挥霍
+ n8 x5 b$ r7 D# T3 B4 S' f. t                                                                                      才能让所有人高兴
                                                                                         包括自己.

+ @) `! m! W0 H
[ 本帖最后由 木鱼小和尚 于 2008-1-1 12:57 编辑 ]

苍白

有的时候.
面对某些事情.
我们总是不知所措.

寂寞森林

这些年，一直不明白，为什么天气也给我们带来了心绪的波动。但是，厦门的天气还是一直不错的。

苍白

额.受不了风很大的天气.
那种天气总是让我抓狂.

木鱼小和尚

为什么我的文字总是那么忧伤.包括构思好了的小说结局也是个悲剧.很讨厌这样的自己.为什么我会喜欢灰色.喜欢没有向日葵的故事:'(

mixman

你以后先把文字改成红色的。。然后再写。。应该写不出忧伤的故事了。

木鱼小和尚

;P 我会试试的~~~

菈圾撿徕dě潴

:( 跑到这里来了。。看来偶得把在你空间的留言也复制一遍过来。。:m9

菈圾撿徕dě潴

最近是很冷了。有时冻得走路骨头也会嘎吱嘎吱的。
2 B5 A, k/ h+ g" A9 n, ^每次在夜里晃荡。就把头缩到围巾里。露出两只眼睛。
这样的天气。其实。很喜欢。
' p, q. x4 x- s, D
昏睡。醒来。吃饭。上网。继续昏睡。
  j" V" w4 z1 W7 H+ o9 k4 \放假的日子本来就是这样。
街上很热闹。挤挤的把很多空虚都挤没了。
8 I6 W/ `, a: H5 {" ~) |看着很多无关紧要的东西。还有一些小小的祝福。
心里也会暖暖的。。
4 O* s# E( b( |. R! z
嘿。和尚。
7 C; M. g/ P* p# E% j# |不能老把自己套在自己的枷锁。
! ^+ h" ~  I, X+ v, j6 G悲伤都是自己给的。
幸福也是自己给的。
:m13

Ψ澈

:o 接下来要每天冒着寒风走路去实习。。羡慕放假的小孩。。

舞逸三

试着多和快乐的人接触，我不介意楼主加我QQ

wenzitou

有时候我也想表达下这样的感觉，就写不出这样的文字。。。只能默默地坐着

Fish.lin

记得以前..期末自习到午夜回宿舍的感觉..冷并快乐着..那时候和同学一路上照相回来的..哈哈..

8 w' h8 R5 k9 P0 X好怀念那时候..自习到2\3\4\5\6点的感觉..好美好啊~~

木鱼小和尚

朋友.其实只要多写每个人都可以的.习惯用文字记录自己的生活..把它当成自己一种兴趣.就可以了:loveliness:

一半是纯白

很久没有想写东西的冲动，
    很久不会去想一个人，
      一个人的生活，不是我的。
       直到看到你写的文字，那么的相似。
( k# B" z; ^( X' |& c

' @; v5 \0 i) d! o$ ~有时想想，自己似乎一直都很幸福。
. ^# X" F8 C# ^0 w/ {( K1 u) [    朋友们都说即使见到你难过时候，你那别扭的样子，似乎也是一种享受。
( ~7 H' `4 Z9 [% v* u' T       发现，原来真的那么容易满足，悲欢离合都是态度，我乐意体验。
7 K9 b3 X8 M8 C; }
    或者这就是我的性格，热情而又寂寞。
    寂寞喧哗，我不害怕。
6 T( _& h8 a  R; U; I8 N# h( v    因为一直很多人都在，
    即使有散场的时候，
    也习惯去回味每一个人的笑容。
: i) f8 G) W2 y+ `' _; X, S7 D7 d
[ 本帖最后由 一半是纯白 于 2008-1-2 14:42 编辑 ]